hotspot hutspot

Opgegroeid op de Kaapverdische Eilanden kwam ze, zonder een woord Nederlands in haar pocket op Schiphol aan. Ze was 16 jaar oud. “Hoe oud ben je nu dan?” Vraagt bijna iedereen die dit hoort. “23!” Is haar antwoord dit jaar.
No frikking way! Hoe dan?
Bijna accentloos, oh nee, je hoort bijna meer Rotterdams in haar stem dan Portugees.
Cristiane, 23 dus, niet haar echte naam, heeft zichzelf in het begin van haar Nederlandse jaren onderworpen aan een Nickolodeon-binge-dieet. Tekenfilms, tekenfilms, tekenfilms. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Op papier nog helemaal niet zo sterk, maar verbaal had ze in Rotterdam geboren kunnen zijn.
Haar twee-en-een-half jaar stage bij hotspot hutspot zat er laatst op en tegenwoordig wordt ze ingevlogen om wat maatschappelijke handen extra in onze restaurants te hebben.
Medewerker maatschappelijke zorg, begeleider specifieke doelgroepen, dat is de officiële naam op haar niveau 4-diploma.
“Hoe kan je dan dingen leren in een restaurant?” kan je denken. Zo komt elke MMZ-stagiaire bij ons binnen.
Opdracht 1 is dan meestal: “Begin maar met praten met iedereen om je heen. Medewerkers, gasten, leidinggevende, kinderen.” En vervolgens volgt er dan vaak een gesprek dat hotspot hutspot meer dan koken is. Verder komen met dingen. Mensen verder laten komen met dingen, en dan blijft onze horeca-vloer ineens uitermate geschikt te zijn om mensen stapjes verder te laten komen. De een op het gebied van sociaal netwerk, de volgende met zijn financiën, iemand aansporen om met dat pijntje toch eens naar de dokter te gaan, of gewoon samen eens kijken naar je C.V..
Keihard geslaagd, wat ons betreft. Leidinggevende capaciteiten, confrontatie niet schuwend, nieuwsgierig en besluitvaardig.
Heeft Critiane fouten gemaakt. Jazeker, gelukkig wel en wie niet. Half Rotterdam stonk nog dagen naar kerrie. Heeft ze zelf dingen meegemaakt? Check! Wie niet?
Maar ze heeft een goede basis en wil er doelgericht komen. Het liefst in de muziek, waarvoor ze al af en toe de studio induikt om een nieuwe Beyoncé te worden.
Toen ze een tijd geleden haar niveau 3-praktijkexamen deed in de keuken van hotspot hutspot, had ze bedacht om een andere medewerker te leren een kast in te ruimen. Alle regeltjes uit het handboek volgde ze keurig, maar het was bijna een toneelstukje en saai om te zien. Dik vinkje bij ‘geslaagd’.
Toen de examinator weg was en haar zenuwen verdwenen waren, ging Critiane met verstandelijke beperkte jongeren, die wekelijks 2 uur in het restaurant komen helpen, broodjes bakken. Gunst, waar waren alle documentairemakers? Dit was duizend keer interessanter dan haar examen-opdracht. Zonder voorbereiding paste ze alle technieken en nog meer toe. Als volleerd groepsbegeleider hadden we even later mooie broodjes en belangrijker nog: stralende bakkertjes.
Kijk haar lopen door Rotterdam Zuid met haar I-Love-Amsterdam-trui, hoor haar schateren in de metro om weer het volgende bizarre filmpje dat op facebook voorbij komt. Kijk haar haar sigaret snel buiten zicht steken als iemand een foto maakt. We zouden allemaal een grote zus als Cristiane willen hebben, maar uiteindelijk zien we vooral de momenten dat ze naast iemand zat om een afspraak met de psycholoog te maken, de tijd die ze nam om naar iemands verhaal te luisteren, de kleurplaten die ze wist te vinden als een hele groep tieners zich niet meer op keukenwerk konden concentreren en ze een gezelllig groepje aan tafel maakte, de wegen die ze kende om een baantje voor iemand te vinden en de betrokkenheid bij de tent, om hotspot hutspot elke dag een stukje beter, leuker en mooier te maken.meer lezen ? https://www.hotspothutspot.nl/tag/kleinrdam/