In de webshop: kapsalon! Bewuste keus, ook van Chanel. Benieuwd waarom? Lees het hier onder: Maart 2014, welke dag het is weet ik eigenlijk niet, net zo min als wanneer ik voor het laatst echt geslapen of gegeten heb. Sinds een paar weken zwerf ik wat rond op straat. De laatste maanden gaat het niet zo goed met mij. Na een aantal jaren vallen en opstaan heb ik nu het punt bereikt dat stoppen met drugs gebruiken onmogelijk lijkt. Ik ben Chanel, en ik ben echt fokt op verslaafd.De eerste keer dat ik crack met mijn moeder rookte, was ik eigenlijk meteen verkocht. Ik was oke, de wereld was oke, zelfs mijn gevoelens waren oke! Onzekerheden, angsten, doemscenario’s in mijn hoofd stonden stil, mijn lijf was in extase. De afgelopen jaren ging ik af en aan opzoek naar dat zelfde gevoel. Meerdere malen kwam ik erg dichtbij, maar zoals de eerste keer is het nooit meer geworden. Normaal zit ik warm binnen, bij mijn moeder of haar kennisen. Een kwartier, een uur, soms een paar dagen. Nu zit ze vast, dus ben ik het hostel waar zij woont niet welkom, en de plek waar ik zelf woonde ben ik kwijt. Dus loop ik op straat, en slaap ik af en toe ff bij, bij random gebruikers die wel het karakter hebben om hun huur te blijven betalen. Mijn maandelijkse uitkeringen, spullen van waarde, van mij of een ander besteed ik aan crack. Nu is ook mijn telefoon in rook opgegaan, iemand bellen om geld te lenen, of in een rush een game spelen kan niet meer. 2 weken geleden viel ik midden op straat neer, en liep 3 dagen daarna het ziekenhuis weer uit. Waarom ik in hemelsnaam blijf stelen, liegen, lenen, hoereren voor dat beetje coke wat ik kopen kan is mij niet bepaald duidelijk. Ik heb het koud, vooral in mijn ziel. Mijn maag zeurt, mijn benen zijn moe, en mijn ogen willen dicht. ik voel me eenzaam.. Ik wil dit niet. Ik wil een bed, een douche, eten, geen drugs. Slenterend zoek ik iets verder de straat een plekje uit de wind. Op een portiektrap ga ik zitten en met mijn dove vingers, iet wat verschroeide duim, peuter ik de laatste korreltjes coke uit het plasticje, hopend op een minuutje rust en rook mijn gevoelens weg. Teminste dat denk ik. Hoewel mijn hoofd weer even stopt met denken, en mijn lichamelijke ongemak ook even over is, ben ik verdrietig, en voel me vies. Verderop zit een shoarmazaak. Mensen lachen, en eten samen, maar als ze naar buiten komen en mij passeren, zie ik niks van hun vrolijkheid. Ook zij kijken met minachting en vinden mij vies. Net als ik mijn ogen even probeer dicht te doen raakt iets mijn hoofd aan, zo snel als ik kan (niet heel snel, geloof me) kijk ik op. Een jongen van een jaar of 20 houd een plastic tasje voor mijn hoofd. “hier eet op, geloof me” ik pak zonder twijfel en woorden het tasje aan. Voor ik er aan toe kom om te kijken wat er in het tasje zit, loopt de jongen met een smile op zijn gezicht weg. Een aardige lach, niet zo’n 1tje met medelijden of minachting. Verbaasd, over wat er net gebeurt is, haal ik uit het tasje een grote kapsalon. Warm word ik. Het lukt me nooit om onder invloed te eten maar het gebaar van deze jongen laat mijn maag vergeten dat hij niet eten wil. Met elke hap, groeit de beslissing dat het zo echt niet meer kan. Ik stopoktober 2020. Dat stoppen is gelukt. Niet makkelijk, nog steeds niet. Het was een lange weg, met veel vette kapsalons omdat ik daardoor weer even kon voelen hoe sterk het gevoel was om te stoppen met gebruiken en om als mens gezien te worden. Naast af en toe een kapsalon, en de juiste mensen op het juiste moment tegen gekomen te zijn, is de plek die ik bij hotspot hutspot heb gekregen de basis voor mij om nuchter te blijven. De afgelopen jaren heb ik naast het maken van betere keuzes, gouden kaarten in mijn handen gekregen om alle tegenslagen als een normaal mens te kunnen doorstaan. Bij hotspot hutspot probeer ik met mijn stijl van koken ook betere en bewuste keuzes te maken. Bij deze: kapsalon met aardappelen van De Buytenhofvlees van een grote supermarkt wat weggegooid dreigd te wordenB-keus kaas van Booij Kaasmakers (lekkerder dan de normale)Eigen sauzen van knoflook en chilli pepers, restproductie van Eosta BVNet als ik, zijn de meeste van deze producten, uiteindelijk om de goede plek terecht gekomen om er nog wat moois van te maken. Geloof me, als ik je over de producten of mijzelf niks verteld had, had je niet geweten waar wij vandaan komen. bestel em hier
LEKKER VOOR JE!