Hotspot Hutspot helpt de armste wijken van Nederland
Eten verbindt en verbroedert, vindt kunstenaar en docent Bob Richters. Daarom richtte hij in de moeilijkste wijken van Rotterdam Hotspot Hutspot op; een plek waar alle buurtbewoners welkom zijn en voor weinig geld lekker kunnen eten. Daarnaast wordt er ook aan mensen met ’een rugzak’ een nieuwe kans geboden en worden kinderen van de straat gehouden.
’Er moet wel een broodstengeltje bij de soep”, zegt Bob Richters. „Zonder vind ik het niks. Ik denk dat we dat nu moeten afspreken: bij soep, altijd brood. En weet iemand wat te doen met die pallet frambozen? De gang staat er vol mee.”
„We kunnen er cheesecake van maken”, suggereert iemand. „Je haalt zo zestien porties uit een taart. Moeten we het wel met een draad snijden, dan ziet het er mooier uit. Of we maken een crumble. Hebben we nog volkorenbiscuitjes?”
De groep mensen die aan de tafel zit bij Hotspot Hutspot op maandagmiddag zou zomaar het team kunnen zijn dat een eetcafé leidt en alvast het menu voor de komende week doorspreekt. In feite zijn ze dat ook: een gedreven keukenbrigade die het liefst de sterren van de hemel kookt. Maar dan wel een brigade met een verleden.
Zoals de 19-jarige Milan. „Ik heb er een zootje van gemaakt”, zegt hij. „Drugs. Ik heb alles gebruikt wat er te gebruiken was. Daardoor heb ik mijn middelbare school niet afgemaakt. En ik heb meer rottigheid uitgehaald. Zo kwam ik in de gevangenis terecht. Daar kreeg ik een brief van mijn broer die me enorm raakte. Ik heb ter plekke besloten clean te worden en mijn leven weer op te pakken.”
Afgekickt
„Vanuit de gevangenis ben ik naar een afkickkliniek gegaan. Nu ben ik van de drugs af en woon ik in een safehouse. Van de reclassering moest ik vrijwilligerswerk doen. Zo ben ik hier terecht gekomen. En nu weet ik waar mijn toekomst ligt. Ik ga eerst de havo afmaken en daarna naar de hogere hotelschool.”
Tot vandaag was Milan het jongste lid van de keukenbrigade van Hotspot, Hutspot, dat vier vestigingen heeft en met een driegangenmenu van 8 euro het gepresteerd heeft om volgens Iens het derde beste restaurant van Rotterdam te zijn. Maar vanochtend is ook Ricky (16) tot het team toegetreden.
Bob is naast de grote motor achter Hotspot ook docent op een VMBO. „Ik zag Rick zitten op het schoolplein, met een joint in zijn hand. En dat terwijl hij bij mij in de les echt talent voor koken leek te hebben.” Rick zelf: „Ik hing maar wat rond, had slechte vrienden. Maar Bob gelooft in mij. Eigenlijk ben ik hartstikke blij dat ik van de straat ben. En mijn moeder ook.”
Van huis uit is Bob beeldend kunstenaar, vertelt hij. „Voor de crisis had ik een kunstcateringbedrijf, maar hier heb ik echt mijn roeping gevonden. Volgens het CBS is Krootwijk de armste wijk van Nederland. Er was hier een boel rottigheid. Dat tij hebben we toch een beetje weten te keren.”
„We brengen alle culturen uit de wijk bij elkaar; we laten mensen die denken dat ze niks kunnen, zien dat ze wel kunnen stralen. Daklozen, ex-junks, mensen die boventallig zijn verklaard; hier werken ze allemaal samen. Iedereen kan leren een bouillon te trekken of een brood te bakken. In onze vier vestigingen werken in totaal 50 vrijwilligers van 20 verschillende nationaliteiten. Klein Rotterdam, noem ik dat. Ik heb een dakloze in de bediening gehad die met een gast in gesprek raakte die bij Flexibel Wonen werkte. Twee weken later had die jongen een dak boven zijn hoofd.”
Een vishandel komt een doos makrelen brengen. Kakelvers en in de aanbieding. „We krijgen ook veel groente en fruit dat over is op de markt en er net niet meer zo fris uitziet”, zegt Bob. „Verder hebben we onze eigen tuin en halen we geld op via crowdfunding (www.hotspothutspot.nl).”
„Deze maand worden we ook gesteund door Marley Spoon die ons voedselboxen en recepten levert. Zij nemen weer recepten van ons op in hun boxen, zodat we meer aandacht genereren. Want onder het motto ‘goed eten voor iedereen’ willen we ook graag mensen helpen die zelfs die 8 euro niet kunnen betalen. Dat doen we door ‘uitgestelde’ maaltijden te bieden. Iedereen kan geld doneren voor een maaltijd van een ander.”
Milan snijdt ondertussen gele tomaten voor een brunoise en Ruud, voormalig bouwvakker met een drugsverleden die nu een koksopleiding volgt, zet het brooddeeg in een op zijn kant gezette koelbox boven een kom kokend water. „Prima rijskast”, zegt hij terwijl hij de deur dicht doet.
Verkeerde pad
Het is bijna half vier. Dan zijn de scholen uit en komen de kinderen uit de buurt ook een handje helpen. Zo zijn ze van de straat. „Onze vrijwilligers doen het met liefde. Ze weten hoe snel je het verkeerde pad op kunt gaan. Hij grijnst. „En weet je wat het mooiste is? Het dementerende omaatje dat hier iedere avond gratis eet, hoeft op straat haar tasje niet meer zo krampachtig vast te houden. Het Marokkaanse jongetje dat achter haar loopt, is niet langer een potentiële tasjesdief, maar ’dat lieve ventje’ dat gisteren haar visje serveerde.”