“De reis is gevaarlijk geweest, maar ik heb bijna elk vervoersmiddel gehad wat je kan bedenken”, zegt Reza(36) met een vleugje humor. De vlucht uit Sueda klinkt af en toe als een spannende film.
Reza was verkoper van filters van drinkwater-installaties die mensen in hun huis hebben. Nooit gedacht dat hij jaren later, mijlenver van huis, het personeelseten voor kinderen, stagiaires en andere vrijwilligers van Hotspot Hutspot zou maken. Hij vindt het erg leuk om hier te zijn. “Altijd gezellig, altijd leuke mensen, leuk met de kinderen. Ik ben hier gelukkig hoor, ik voel me hier thuis.” Hij weet eigenlijk vandaag niet of het zijn collega’s gesmaakt heeft, dus weet ook nog niet of hij er trots op mag zijn. Zijn vrolijke gezicht spreekt boekdelen en aan de personeelstafel zijn alle borden leeg. Vanavond heeft hij een belangrijke rol bij het uitserveren van het hoofdgerecht.
Reza zijn reis is hiermee echter nog lang afgelopen, want Hotspot Hutspot is ook alleen maar een halte.
De reis begon dus in Syrië, waar hij in 1982 werd geboren. Welke geboren Nederlander kan zich voorstellen dat je op de vlucht slaat voor naderend onheil? “Met 45 mensen, 8 uur in een te kleine boot moesten we al onze bagage overboord gooien voor onze eigen veiligheid. De boot moest wat lichter worden. Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurd.”
Bedenk je eens wat je mee zal nemen als je weet dat je urenlang zal moeten lopen tijdens je vlucht. Dat zijn dus de spullen die voor Reza overboord gingen.
Reza zit voor me en vertelt de verhalen over urenlang lopen, onderduiken, verstoppen in het hoge gras, terwijl je in de verte de Hongaarse politie hoort: ”Ik weet het nog goed, dat was op 15 september.” Twintig kilometer teruggelopen, omdat de doorgang onmogelijk bleek. De opluchting was groot toen de treinreis uit Venetië naar Duitsland uiteindelijk wel bleek te lukken. Bestemming Nederland werd een paar dagen later bereikt, om eerst 9 maanden op verschillende AZC-locaties door te brengen. “Respect voor de medewerkers van de AZC’s, maar tussen de bewoners was het wel vermoeiend. Zo vaak dat mensen bijvoorbeeld midden in de nacht gingen zingen. Ik was heel blij toen ik naar Rotterdam kon.”
“Hotspot Hutspot is mijn eerste baan in Nederland, maar straks wil ik echt werk hebben, ik wil geen uitkering meer. Ik heb mijn diploma voor taalniveau A2 gehaald, nu moet ik mijn rijbewijs.” Zijn gezicht betrekt. Reza komt niet verder dan het theorie-examen. Als het in het Arabisch had gemogen was hij al 10 keer geslaagd geweest, maar hier blijkt de Nederlandse taal het grootste obstakel. Eind van de maand gaat hij weer zijn theorie proberen te halen. Hij is al twee keer gezakt. “Als ik eenmaal mijn rijbewijs heb, maakt het werk me niet zoveel uit, het lijkt me wel leuk om bij de post te werken, of misschien wel bij de logistiek van Hotspot Hutspot.”
Reza wil graag aan zijn familie gaan bewijzen dat ze, los van een uitkering, hier een mooi bestaan kunnen opbouwen en hoopt op een goede opleiding en een gelukkig leven voor zijn kinderen.
Reza wordt geroepen voor het hoofdgerecht: “De chef moet nu echt even komen helpen.” Reza pakt mijn hand en kijkt me recht aan: ”Dankjewel dat je naar mijn verhaal hebt geluisterd!”
Reza (niet jouw echte naam), fijn dat je in ons team zit, succes met je theorie!
Klik #kleinrdam voor meer verhalen uit hotspot hutspot