“Ik wil me nergens mee bemoeien hoor, maar ik heb een beetje het idee dat de linzensoep verbrand is…”, komt ze voorzichtig melden. De chef reageert met een mix van glimlacherij en verzuchting en gaat in de keuken kijken waar Enita met de soep staat te stoeien. Gelukkig bemoeit Janna zich wel met de voortgang in de keuken en kijkt altijd verder dan haar eigen mes lang is.
Janna (58), niet haar echte naam, is een fijn mens. Met een vriendin kwam ze in april ons restaurant binnenstappen. Ze zat veel te veel thuis en wilde na het overlijden van haar echtgenoot weer onder de mensen komen en wat te doen hebben. Een fijn huis met een grote tuin, een dochter met een auto en lekker een keer per week bij hotspot hutspot in de keuken. In het begin vroeg ze alles, vond ze veel raar en had altijd wel ideeën hoe er gemakkelijker gewerkt kon worden. Een prima thuiskok die in onze keuken ook kwaliteit wil leveren.
“Moet ik dan één derde eidooier extra toevoegen?” Vroeg ze eens bij het omrekenen van een recept naar een ander aantal personen. “Een scheutje, hoe veel is dat dan?” Geef Janna maar milliliters en grammen om mee te werken.
Ze kent inmiddels alle hoekjes en gaatjes in de levendige keuken en wordt al vaker ingezet om nieuwere mensen op sleeptouw te nemen. Af en toe heeft ze helemaal geen zin in een praatje en gaat ze lekker aardappels schillen in een hoekje, hoe meer hoe beter: “gewoon lekker bezig zijn”.
Vandaag was ze aan Otto gekoppeld, ook natuurlijk niet zijn echte naam, om hem mee te nemen in het hoofdgerecht. Toen ze dit hoorde gingen haar ogen, bijna onmerkbaar, een millimeter meer open: “Okeeeej…. Ik zet hem wel lekker aan de rasp”, antwoordde ze serieus toen de taken verdeeld werden. Otto kostte haar vorige keer veel uitleg-energie en Janna zag de bui alweer hangen, maar ze heeft hem prima aan het werk gekregen zonder dat hij haar om de haverklap ‘logische’ dingen vraagt.
“Ik vind het hier leuk hoor, maar er moet wel wat te doen zijn. Vorige week waren er een keer wat minder gasten en was het recept eenvoudig. De mis-en-place hadden we al snel klaar en toen was er niet veel meer te doen.”
Janna vindt bij hotspot hutspot een plek, buiten haar eigen kring, waar ze even weg is van haar veranderde leven. Even geen ‘goedbedoelde’ adviezen waar ze niets mee kan, even wat zorgen loslaten, even lekker haar verhaal kwijt, even lekker roeren, snijden en bakken. ’s Avonds gaat ze dan opgeladen weer naar huis en heeft in en om huis nog genoeg te doen.
Toen we een keer met alle vrijwilligers gingen klimmen in het Kralingse Bos wilde ze niet de boom in, maar kwam wel, drie kwartier op de fiets, om haar aandeel van het team te zijn.
De linzensoep kon vandaag gered worden en Janna doet haar ding. Gewoon top, gewoon lief, gewoon gewoon, gewoon bijzonder.